Van Sven Huybrechts, met Koen De Bouw, Sven De Ridder, Ella-June Henrard en Stefan Perceval

★★★★☆

Toegegeven, toen ons ter ore kwam dat er in onze contreien een rolprent getiteld 'Torpedo' in de maak was, kon er nog net een schamper lachje af. Een Vlaamse dúíkbootfilm? Over enkele verzetsstrijders die in een buitgemaakte Duitse onderzeeër een lading uranium van Belgisch-Congo naar de VS proberen te transporteren en onderweg moeten afrekenen met langsscherende Messerschmitts, dreigende oorlogsbodems en binnenspuitend zeewater? Dat konden ze toch niet ménen?

Het leek een onmogelijk schot, iets wat in een dronken bui door de makers was bedacht op café. Iets wat alleen maar kon resulteren in een Vlaamse klucht van 'Godverdoemme!', bordkartonnen torpedo's en andere miserabele speciale effecten. Een grove onderschatting, zo blijkt. De allereerste dialoog ('Welk uur is 't?' 'Kweenie. Ik ben m'n horloge kwijt!') laat nog het lamlendigste vermoeden, maar de daaropvolgende actiescène, waarin we kennismaken met nazi's hatende ongeleide Vlaamse projectielen die in militaire kringen bekendstaan als de Bad Eggs (hm, zit daar geen prequel in de vorm van een televisieserie in?), is slechts het begin van een verrassend goeie oorlogsprent waarin zelfs de van de Indiana Jones-films bekende voortkruipende rode streep, die op de wereldkaart aangeeft waar de helden zich bevinden, tot onze grote vreugde niet ontbreekt.

Van Sven De Ridder die met precies de juiste verbeten trek om de lippen een bazooka bedient tot Koen De Bouw die met de hem kenmerkende intensiteit de hendels van de periscoop uitklapt: 'Torpedo' bárst van de momenten die van puur genot een scheve grijns op onze smoel toverden. Geweldige vertolkingen ook: die werkelijk schitterende scène waarin De Bouw met het dekkanon (de flak) een Messerschmitt onder vuur neemt terwijl het water hem létterlijk naar de lippen stijgt, staat - tenzij hij in een volgende film een weergaloze Hamlet neerzet - vanaf heden in ons geheugen geboekstaafd als hét ultieme KDB-moment. Het wonderlijkste is nog dat het de makers is gelukt om precies de juiste balans te vinden tussen bevrijdende humor ('Lek in het schijthuis!'), bloederige gore en verkillende hardheid.

Neen, uiteráárd kan 'Torpedo' niet tippen aan 'Das Boot', maar wie wil, zal dankzij de goede muziek, de boosaardig grijnzende moffen en de zweterige Vlaamse koppen 1 uur en 42 minuten lang kunnen vertoeven in de B-film-hemel. Hoewel: misschien klinkt 'B-film' te denigrerend voor wat de makers ondanks het minieme budget van 3,5 miljoen euro - een habbekrats - op cinematografisch vlak hebben klaargespeeld. De snedige montage en het knappe camerawerk hoeven niet onder te doen voor de gemiddelde Hollywoodproductie en zelfs tijdens de actiescènes onder water hadden wij maar zelden het gevoel dat we naar een relatief goedkope film zaten te kijken. En wat 'Torpedo' hier en daar tekortkomt, wordt ruimschoots goedgemaakt door de immense liefde voor het oorlogsgenre die je van elk shot voelt druipen.

Wat ons betreft, levert de debuterende regisseur Sven Huybrechts met 'Torpedo' een visitekaartje af om U-boot tegen te zeggen. Bericht aan de Bad Eggs: mijne heren en dame, het was ons een waar genoegen.

Belgische actie-avonturen-oorlogsfilm (2019) van Sven Huybrechts (tv-serie Voor de leeuwen) met Joren Seldeslachts (Blind), Ella-June Henrard (Boy 7), Koen De Bouw (tv-series Grenslanders en Professor T.). In 1943 krijgen Vlaamse rebellen een geheime opdracht. Met een gekaapte Duitse onderzeeër moeten ze van Congo naar de VS varen, met een vracht uranium aan boord. Daarmee zouden de geallieerden de oorlog wel eens kunnen winnen. Beoordeling IMDb: 7,5. Ruben Aerts (Nieuwsblad.be 22-10-’19): ‘Torpedo gaat kopje-onder, Vlaamse topcast houdt duikbootfilm niet drijvende’ (1 ster). Kevin Lau (De Morgen 23-10-’19): ‘enkel plaats aan boord voor eenzijdige personages (…) alsof ze in kartonnen onderzeeërs varen, zinkt de film hoe dan ook (...) Het diepste zak je echter weg tijdens een aantal onverbloemd racistische momenten (…) een dwaas en megalomaan jongensavontuur’ (2 sterren). Sven Hollebeke (Filmmagie): ‘een kruising tussen Vlaamse kermiscinema en een zelfbewuste B-film met de obligate brutale humor (…) een tenenkrullend scenario, een verwerpelijk racistische subplot en een ongegeneerde clichébingo aan onderwateractie (…) doldwaze avonturenfilm die de veruiterlijking is van een kind dat speelt met actiefiguurtjes en daarbij – als de onschuld zelve – elke nuance links laat liggen.'